Aralık ayının ikinci haftasıydı ve dışarısı oldukça soğuk ve kalabalıktı. Nişantaşı’nda yürüyor ve bir taraftan da etrafı seyrediyordum. Yeni yıl için yapılan süslemeler, ışıklar her yeri kaplamış ve insanlar mağazalardan taşan renk cümbüşüyle yeni yıl beklentilerini birbirlerine bağlamışlardı. Herkes oradan oraya koşturuyor ve sanki mağazalardan alacakları her bir parça, onları yeni yıl istek ve beklentilerine bir adım daha yaklaştıracakmışçasına bir enerjide alışveriş yapıyorlardı.
Renklerden, ışıklardan, seçim yapmanın zorluğundan kimse, kimseyi görmüyor ve herkes, kalabalığın içinden kendini sıyırarak bir noktaya ulaşmaya çalışıyordu.
Nişantaşı’nın resmi çizilse ilk sıraya yerleşecek olan çiçekçiler, hazırladıkları buketlerle “Mutluluk, elin erişebildiği çiçeklerden bir demet yapma sanatıdır” sözünün hakkını veriyorlardı.
Kaç kişi bunun farkında diye düşünürken kendimi o çiçekçilerden birinin önünde buluverdim. “Çiçek gibi abime en güzel buketimi hazırlayayım” dedi soğuğa aldırış etmeyen ve her şeye rağmen gülümsemenin ve gülümsetmenin bir yolunu bulan çiçekçi kadın. O gün kim bilir kaç kere kullanmıştı bu cümleyi ve belki karşılığında istediği ilgiyi de görememişti ama kimsenin tavrını kişiselleştirmiyordu ve bu yüzden her defasında ilk kez söylüyormuşçasına bir enerjiyle cümlelerini sarf ediyordu. Hayatta her zaman yaptığımız şeyleri severek yapamayabiliriz ama günün sonunda bir büyük resminiz var ise, işte o zaman yaptığınız şeyleri severek yapmanın bir yolunu da bulabilirsiniz.
Herkesin büyük resmi başkadır. Önemli olan o büyük resme sahip olmaktır.
İşte yeni yıl da bize her defasında o resmi bir kez daha düşünme fırsatı veriyor.
Bir buket çiçek aldım ve çiçekçinin hemen karşısındaki kafede bir kahve içip yeni çıkacak kitabım için ajandama notlar almak isteğiyle sıraya girdim.
Sıra bana geldiğinde:
- Merhaba, yoğun bir gün değil mi?
- Evet, bugün hiç durmadık gerçekten.
- Ben sizi daha fazla yormadan bir orta sade filtre kahvesi rica edebilir miyim?” dedim.
Siparişi alan arkadaşla aramızda üç saniyelik bir sessizlik oldu.
Arkasına dönüp filtre kahve demliğine baktı ve en az 2-3 bardak daha kahve verebilecek bir dolulukta olmasına rağmen: “Eğer 10 dk beklerseniz, taze demleyeceğim, ben size getireyim."
-Çok teşekkür ederim. Çok incesiniz. Ben 10 dk. sonra gelir, alırım o halde. (Self servis olmasına rağmen böyle bir incelik göstermek istedi)
Ücretimi ödedim ve tam giderken bana bir kahve kartı uzatarak “Bir sonrakiniz kahveniz bizden” dedi.
-Çok zarifsiniz ama olmaz böyle. Kendimi mahçup hissettim.
-Hiç hissetmeyin ben sayenizde kendimi çok iyi hissettim.
Gülümsedim ve kabul ettim. Kendime oturmak için bir yer ararken aklıma benim de kendisine bir hediye vermem güzel olur düşüncesi geldi. Hem yeni yıl enerjisi tam olarak böyle değil miydi?
Kahvemi almam için de 10 dakikam vardı. Hemen köşedeki kitapçıya gittim ve 'Küçük Prens' kitabını aldım. Geriye döndüm ve kahvemi alırken kitabı da hediye ettim. Çalışan arkadaşın gözündeki mutluluğun kalbime işlediği sıcaklıkla oturdum ve sizlere yeni yılla ilgili bir şeyler yazarken buldum kendimi.
Küçük Prens'i kim bilir kaç kere okudum ama her defasında aynı sıcaklık ve farklı farkındalıklar yaşarken buldum kendimi.
"Kişinin kendini yargılaması başkasını yargılamasından çok daha zordur. Eğer kendini doğru bir biçimde yargılamayı başarırsan gerçek bir bilgesin demektir"
Küçük Prens
Hayat böyledir. Bu küçük anların toplamıdır. Bir selam, gülümseme, küçük bir özen hem sizin hem de etrafınızdakilerin bütün enerjisini değiştirir. İncelikler bizi birbirimize bağlar ancak, insanların kahvelerini hazırladığı için baristaya teşekkür etmeyi unuttuğu, arkalarındaki kişi için kapıyı tutma zahmetine girmediği veya halka açık yerlerde cep telefonuyla yüksek sesle konuştuğu birçok günlük etkileşimde ne yazık ki bu incelikler çok eksik.
Yeni yılda alacağınız kararlara bu yıl daha fazla nazik olmayı da eklemeyi unutmayın. Göreceksiniz ki kendinizle olan iletişiminizi, başkalarıyla kurduğunuz ilişkileri, hayatta ulaşmak istediklerinizi, başarı ve mutluluğu çok daha kolay elde edeceksiniz.
Sevgi, ışık “Ve Zarafet”le…
Gökhan Dumanlı Eğitimci Yazar
Comments